“Şimdi hangi hikayeyi, kimlere pazarlayacaklar?” Spor yazarları Trabzonspor – Galatasaray maçını değerlendirdi

Trabzonspor ile Galatasaray, Türkiye Kupası finalinde Gaziantep Büyükşehir Belediye Stadyumu’nda karşı karşıya geldi. Sarı kırmızılılar Barış Alper Yılmaz ve Victor Osimhen’in (2) golleriyle alandan 3-0 galip ayrılarak kupayı müzesine götürdü.

Spor muharrirleri final müsabakasını köşe yazılarında şöyle kıymetlendirdi:

Güntekin Onay: “Galatasaray güç farkıyla!”

Galatasaray, Türkiye Kupası finalinde kupanın favorisiydi lakin en fanatik Galatasaraylı bile final maçının bu kadar kolay geçeceğini varsayım edemezdi. Trabzonspor, oyunun çabucak hemen hiçbir kısmında Galatasaray’a tehdit oluşturamadı. Trabzonspor’un topa sahip olduğu anlarda sarı kırmızılıların golleri geldi. Erken atılan Barış Alper Yılmaz golü kuşkusuz maçı Galatasaray için kolaylaştırdı.

Orta alanda LeminaTorreira-Sara 3’lüsü çok baskın bir oyun sergilediler. Macar sağ kanat Sallai da sarı kırmızılı formayla en uygun maçlarından birini çıkarttı. Atak bölgesinde Victor Osimhen’i işaret etmeye gerek yok bir sefer daha maçın kahramanıydı Nijeryalı lakin Yunus Akgün ve Barış Alper de çok üretken bir oyun sergilediler.

Maç Galatasaray açısından o kadar rahat geçti ki, sarı kırmızılı grubun teknik yöneticisi Okan Buruk, pazar günü ligde oynanacak Kayserispor maçını düşünerek Osimhen’i bitime 20 dakika kala oyundan çıkarttı. Dün sarı kırmızılar güç farkıyla hak ederek kupayı kazandı.

Trabzonspor ise beklentilerin altında bir çaba gücüyle oynadı ancakk teknik yönetici Fatih Tekke’nin grubu 1 yahut daha fazla gol bulacak fırsatlar yarattı. Trabzonspor savunması dün çok atılımsız ve statik imgesiyle yenilgiye davetiye çıkarttı. (Hürriyet)

Uğur Meleke: “Davinson varsa işler yolunda!”

Biri, Galatasaray’ın neredeyse tüm kornerlere vurması, maçın kilidini de o denli çözmeleriydi. İkincisi de, Trabzonsporlular’ın bilhassa birinci 45’te Galatasaraylılar oyun kurarken yaptıkları teğe bir markajdı. Top Muslera’nın ayağındayken Trabzonlular teğe bir, beşe beş, kaç gerekiyorsa o kadar markörle tüm pas kanallarını kapamışlar; Uruguaylı kaleciyi uzun vurmaya zorlamışlardı. Birinci devrenin sonunda Muslera’nın tam 23 uzun denemesi vardı. Birçoğu başarısızdı.

Aradan geçen dört günde muhakkak ki Okan Buruk’un grubu tekrar birebir badireyi yaşamama ismine çalışmalar yapmışlar. Dünkü finale daha birinci dakikadan itibaren önde baskıyla başladılar. Golü de daha beşinci dakikada Trabzon’un çıkarken yediği baskı sonucu kaptırdığı bir top ve presçi tim Osimhen-Yunus-Barış işbirliğiyle buldular. Birinci devrenin ikinci yarısında Trabzonspor soldan Nwakaeme üzerinden bir kanal bulduysa da skoru değiştirebilecek yoğunlukta değildi bu.

Maçın ikinci yarısının başlangıç düdüğüyle bir arada de Osimhen’le ikinci golü buldu Galatasaray. Dünkü finalin birinci 45 dakikasında birçok durumda Osimhen’le teğe bir eşleşen adam Batagov’du. Lakin Ukraynalı stoperin sakatlanması sonrası Okay devraldı onun vazifesini. Batagov’dan kurtulur kurtulmaz da golünü attı zati Osimhen…

Biz Türkler futbolu her ne kadar forvetler üzerinden okumayı sevsek de, dün hem Osimhen, hem de Yunus harika birer maç çıkarsalar da, ben manşete bu yıl sık sık yaptığım üzere Davinson’u çıkarmayı tercih ettim. Dün, Galatasaray’ın iki dönemdir birçok kritik maçında olduğu üzere geri kazanma canavarı üzereydi Davinson. Bu dönem Davinson alandayken Galatasaray’ın kaybettiği maç sayısı aslında o kadar az ki: Harika Kupayı Beşiktaş’a kaybettiklerinde Davinson alanda yoktu. Şampiyonlar Ligi ön elemesinde Young Boys önünde yoktu. Avrupa’ya veda edilen 4-1’lik Alkmaar faciasında yoktu.

Davinson alanda yoksa ıstırap var. Davinson varsa işler yolunda. Dün olduğu üzere… (Hürriyet)

Cemal Ersen: “Trabzonspor’un utanç sezonu!”

Trabzonspor ismine koca bir dönemin muhasebesinin yapılacağı maçtı. Ligde yaşanan hüsrandan sonra taraftarı memnun edecek tek kulvar Ziraat Türkiye Kupası idi. Hepsinden değerlisi, topluluk nezdinde yitirilen itibarın geri kazanılması demekti.

Trabzonspor tahminen de birinci sefer ülkü takımıyla çıktı Galatasaray karşısına. Yani mazereti yoktu. Oyuncular açısından da “günah çıkarma” maçıydı.

Sonuç yeniden hüsran oldu. Dahası rezalet. Dönemin en değerli imtihanında alınan sonuç utanç vericidir. Derbi kazanamayan Trabzonspor, alışıldığı üzere sıradan maçlarından birini oynadı, fark yaratamadı, kupayı kazanmak ismine ekstra bir gayret gösteremedi ve son maksadına kolay veda etti.

Merak ediyorum; bu grubu kuranlar, o kadar parayı harcayanlar, topluluğa hayal satanlar artık hangi öyküyü, kimlere pazarlayacaklar?

Sayın Ertuğrul Doğan; kusura bakmayın da iki yıldır bu kulübün başındasınız ve şu tablonun sorumlusu sizsiniz. Umarım gerekli çıkarımı yaparsınız.

Maça gelince… Barış Alper’in golüyle geriye düşen bordo-mavili takım toparlanamadı. Son haftaların formsuz ismi Mendy’nin bu durumda rakibine eşlik etmesi çok konuşulur. Ona verilen paraya yazık.

Trabzonspor’un en güçlü atakçıları alandaydı. Zubkov, Nwakaeme, Banza, artlarında Ozan. Maç boyunca hepsi etkisizdi. Geriye düşmüşsün, ne yapman gerek? Topa sahip olacak, ileriye taşıyacak, baskı yaparak rakibin oyununu bozmaya çalışacaksın.

Alışılmış plan; solda Malheiro, sağda Mustafa’nın kanat tertipleriyle hamleye katkı sağlamasıydı. İkisi de orta sahayı geçerken dizginlenmiş üzereydi.

İkinci yarının başında tartışılacak bir durum vardı. Osimhen’in golü öncesi Nwakaeme’ye faul yapıldığı tartışması çok su götürür. Hakem – VAR işbirliği de o denli hakeza! Kayıtlara geçene bakalım. Trabzonspor’a bu tablo, skor yakışmaz ve mazereti olmaz. Maçın konuşulacak yanı yok. Trabzonspor tekrar en berbat maçlarından birini oynadı. Güçsüz, yetersiz, acizdi.

Sonuç; hayati bir final maçında notun sıfır. Trabzonspor açısından berbat bir dönem daha bitti. Sayın Ertuğrul Doğan; TFF, hakemler ve rakipler ile uğraşıp boşa vakit geçirmek yerine, Trabzonspor’un gerçek problemlerine odaklanırsanız, tahminen gerçekçi maksatlar koyabilirsiniz. (Milliyet)

Osman Şenher: “Galatasaray birinci kupasına kavuştu”

Sezon başından beri algılar, yapılar, çatılar daima konuşuldu. Güya hakemler Galatasaray’ı kolluyormuş üzere bir hava yaratıldı. Hiç kimse elini vicdanına koyup ‘Bu Galatasaray’ın oynadığı futbolu Türkiye’de öteki ekip oynayamıyor’ diyemedi.

İnanın tartışılacak hiçbir şey yok. Sarı-kırmızılılar istedikleri vakit cümbür cemaat rakibe baskı yapıyor, gol konumuna giriyor, gol atıyor. İstedikleri vakit yeniden pasif dinlenmeye geçip oyunu yavaşlatıyor. Başlama düdüğüyle birlikte maç bitinceye kadar oyunun denetimi büsbütün Cim-Bom’un elinde oluyor.

Fatih Tekke çok sevdiğim ve beğendiğim bir teknik yönetici… Elindeki takıma oynatabileceği en uygun futbolu oynatıyor. Grubu durumlara da giriyor ancak son vuruşları yapmakta zorluk çekiyor. Dün geceki kupayı kazanmak isteyen Galatasaray’a karşı kendisinin yapabileceği hiçbir şey yoktu.

Osimhen en önde… Sol tarafta Barış Alper, sağ tarafta Yunus Akgün devamlı baskı yapıyorlar. Top bu futbolcular ortasında dolaşıyor. Bordo-mavili defans müdahale edemiyor. Sonuçta atılan üç golün de pasını Yunus verdi. Bu gollerin pası, son vuruşlar resital üzere. Beşerler futbolu seviyorsa, bu hoş hareketler sayesinde seviyor.

Eren Elmalı sol çizgide Barış Alper ile birlikte rakibi resmen boğuyor. Sağ çizgide Sallai ile Yunus devamlı baskı yapıyorlar. Defansa, beklere kusur yaptırıyorlar. Orta alandan, Lemina ile Torreira da atağa çıkıyor. İster istemez rakibin de istikrarı bozuluyor. Bu bir gerçek. Maçı bu halde görmek lazım. Sanchez ve Abdülkerim de savunmada mükemmeller yaratıp kusursuz oynuyorlar.

Galatasaray şu anki formunu dönem başında yakalamış olsaydı, Avrupa kupalarında hayli ileri giderdi. Fakat maalesef bu kulvarda başarılı olamadı. Sonuçta Galatasaray hak ederek birinci kupasını kazandı. Trabzonspor gücünün yettiği kadar çaba etti, konumlar da buldu. Seyredenler maçtan keyif aldılar. Tek üzüldüğüm Savic tarafından taciz edilen hakem, bu poziyonda kırmızı kart göstermeyerek kendine ziyan verdi. (Milliyet)

Olcay Çakır: “Böyle kaybetmek olmaz!”

Ligde şampiyon olmak üzere olan Galatasaray kadrosu, Türkiye Kupası’nı da müzesine götürerek harika bir dönem finaline imza atmış oldu. Okan Buruk ve oyuncu kümesini tebrik ederim… Daha birkaç gün evvel iki ekibin karşılaşmış olması, bugüne dair öngörülerimizi şekillendiren en kıymetli bilgiydi. Trabzonspor, spor kamuoyunun da beğendiği bir birinci 45 dakika oynamıştı. İkinci yarıda Mustafa Eskihellaç oyundan çıkarılmış, ardından Trabzonspor’da sistem bozulmuş; Galatasaray ise istediği alanları bulup skor üretmişti. Daha birkaç gün evvel oldu bunlar. Birkaç defa uyarmaya da çalıştım, cümle ortalarında var ayrıntılar. Trabzonspor için bu dönem “ideal on bir” diye bir şey ben görmedim, üç teknik adam da bulamadı esasen. Haliyle, Galatasaray’la ligde oynanan maçın birinci yarısındaki takım “Kim bilir, tahminen de senin en ülkü on birindi.” demiştim. Dün akşam Gaziantep’te yaşanan hadiseyi görünce, “Evet” dedim, “Trabzonspor’un en ülkü oyunu da, on biri de oymuş sahiden.” Trabzonspor dün akşam hem farklı yenildi hem de çok az tepkiyle finalin büyük kaybedeni oldu.

Evet, Galatasaray kendileri açısından harika bir dönem finali yaparken, Trabzonspor’un onlardan rol çalması çok kolay olmayacaktı. Fakat futbolda güçlü ve formda takımları yenen takımlar da yok değil. Bu baht, berbat bir oyunla kaybedilmiş oldu. Dönem başından itibaren başlayan planlama yanılgılarının finali de bu türlü olabilir esasen. Johan Cruyff’un dediği üzere: “Futbol kolay bir oyun. Sıkıntı olan ise kolayı oynayabilmektir.” Trabzonspor, kolayı de oynayamadı bu dönem. Özetle, dün akşamki takım aslında gerçek rotasyonlu takımdı sanırım. İdeali ise birinci maçtaki on birdi. Yeniden kaybedebilirdiniz fakat bu kayıp kabul edilebilir durmadı. Yazık oldu. Sahiden bu kadar yakın vakitte test maçı yapılmışken bu yanlışların yapılması, kondisyon manasında, tahliller manasında grup çalışmasında eksikleri de işaret ediyor olabilir. Ancak bugünün konusu sanırım “gidecek oyuncular” olacaktır. (Fanatik)

Cem Dizdar: “Üstünlük tecelli etti!”

Maç öncesi Galatasaray’ın kağıt üzerindeki üstünlüğü başlama vuruşunun çabucak akabinde hissedilmeye başladı. Galatasaray golü atılmadan o denli ya da bu türlü atılacağı aşikâr olmuştu. Lakin atılan gol de atmaktan çok ‘’yenilen gol’’dü güya. Oleksandr Zubkov’un manasız vuruşu Victor Osimhen tarafından Yunus Akgün’e ulaştırıldığında kolay bir ‘‘al ver’’ ile yapılacaklar biraz da ‘’tesadüfen’’ gol oldu. Zıt tarafına yönelen Yunus rahat konumdaki Osimhen’e atacağı topu ‘’belirsizliğe’’ kesti ve savunmanın yetişebileceği yerde evvel davranan Barış Alper Yılmaz golü buldu. Ardından Trabzon topla daha haşır neşirdi hatta Zubkov’unkine benzeri bir Davinson saçmalığında Ozan Tufan ile golle burun buruna geldi lakin Ozan atakçı sakinliğine sahip değildi ve ivedi bir vuruş denedi… Olmadı! Birinci devrenin enteresan notlarından biri de son maçta kornerden gol yiyen Trabzon’un birinci devre rakibine tek korner vermiş olması ancak ona da Galatasaraylılar’ın vurmasıydı… Hareketli bir birinci devreydi lakin verimlilik iki kadro açısından da düşük kaldı.

İkinci devre başlar başlamaz maç da bitti ve Galatasaray kupayı kaldırdı! Evvel 46’da Osimhen attı… Akabinde bir evvelki maçta duran toptan gol yiyen Trabzon, bu sefer de kullandığı duran topun akabinde golü yedi!.. Alvaro Morata’yla öne çıktı Galatasaray ve Yunus, Osimhen işbirliğinden rahat bir gol attı… Maç başındaki ‘’kağıt üzerindeki üstünlük’’ tecelli etti ve ligde epeydir alıp başını giden Galatasaray bu formuyla kupayı da kazandı. Onlar için büyük belirsizlik Osimhen’in geleceği! Bunun için de gerek Galatasaraylılar gerekse rakip ekiplerin yöneticileri bir müddet daha bekleyecek.. Ve son bir not; ben asla yapmam ancak bakalım 2, 3 santimlik ofsaytı VAR hassasiyeti ile çözen yardımcı hakemler Mustafa Savranlar ve Hakan Yemişken’i öven birileri çıkacak mı ülkede? (Fanatik)

Serkan Akcan: “Büyük fark”

Galatasaray, lig şampiyonluğuna yalnızca 1 puan kalmışken, dün gece Trabzon karşısında Türkiye Kupası’nı kazandı. Okan Buruk ve futbolcuları Gaziantep’teki finalin her bir dakikasında inisiyatifi elinde tuttu, üstün bir oyun oynadı, kupayı açık farkla kazandı. Galatasaray, pazar günü de Kayseri karşısında 1 puan dahi alsa dönemi ikili kupayla kapatmayı başaracak. Finalin bu kadar rahat kazanılmasında Galatasaray’ın süpe starı Osimhen’in rolü tekrar çok büyüktü. Osimhen’in insan üstü performans denemelerini izlemeye devam ediyor ülke futbol kamuoyu.

Galatasaray’ın bundan evvelki iki sezondaki lig şampiyonluğunda Icardi’nin rolü büyüktü lakin bazen kapalı bazen açıktan kahraman Mertens’ti. Okan Buruk’un imza formasyonu olan 4-2-3-1’in işletim sistemini çalıştıran beyin görevindeydi. Okan hoca, ocak ayından bu tarafa yavaş yavaş Mertens’ten uzaklaşmaya başlasa da Mertens saha kenarında verdiği olumlu manzaralarla daima takımın en sempatik yüzü olmaya devam etti.

Belçikalı yıldızın alandaki boşluğunu doldurmak kolay değil, lakin Yunus Akgün sağ kenarda adeta bir Mertens tesiri yaratmaya devam ediyor. Dün Türkiye Kupası finaline, yaptığı 3 asistle yeniden damga vurdu yerli Mertens, yeni Mertens. Eren Elmalı tam isabet bir transfer atışı oldu. Yıllardır sol bek arayan, tam buldum derken tekrar boşluğa düşen Galatasaray için Eren Elmalı güya aranan sol bekmiş izlenimi vermeye devam ediyor. İstikrarlı, fizik kalitesi yeterli düzeyde olan Eren Elmalı için Galatasaray ne kadar büyük bir şanssa, Eren de Okan Buruk için o kadar büyük bir baht oldu. (Fanatik)

İskender Günen: “Trabzon’un gayret gücü yok”

Sorunlarla dolu bir sezon… Avrupa’ya gidebilmek için kupayı almak büyük ehemmiyet taşıyordu. Trabzonspor için çok değerli bir maçta o denli bir başlangıç var ki, sıkıntılarla doluydu. Maçın 5. dakikasında Galatasaray’ın attığı golden evvel Zubkov’un anlamsız yanlışıyla başlayan süreç ve akabinde Mendy’nin bulunması gereken yerde yerleşme kusuruyla gelen gol. Golden sonra rakibin kendi alanında oyunda kaldığı süreçler var. Burada orta alanın yetersizliği öne çıktı. Zira Mendy ve Okay tıpkı özellikli iki oyuncu. Futbolda orta alan oyuncularının öne ve çabuk oynama fikirleri, bir ekip için büyük kıymet taşır. Önde ise Zubkov’un geldiği günden beri en etkisiz manzarası. Banza’nın oyunda varlığı ile yokluğu belirli olmaması. Her şey Nwakaeme’nin yeteneklerine bağlandı. O da her topu aldığında ikili sıkıştırmalarla istediği performansı ortayı koyamadı. İkinci yarıda ise Trabzonspor’un yediği 2. golden evvel Nwakaeme’ye yapılan bir faul var. Lakin hakem bunu taç olarak yorumladı. Trabzonspor ismine en büyük şanssızlık ise kadronun en güzeli savunmada her şeyiyle uğraş eden Batagov’un sakatlanması. Bu da farkın artmasının en büyük nedeniydi. Futbolda kalite değerli ancak sizin ortaya koyacağınız ekip olma şuuru, uğraş gücü her şeyden çok daha büyük ehemmiyet taşır. Dün gece Trabzonspor’da eksik olan buydu. (Sabah)

Bülent Timurlenk: “G.Saray, rakibinden iki sıklet üstün”

Bireysel sporlarda kendisinden iki-üç sıklet büyük bir güreşçi yahut boksörü bir atletin yenip yenemeyeceğini bilemeyiz fakat iddia yapabiliriz zira karşılaşamazlar. Lakin kadro sporlarında bu mümkün. Dün finalde Galatasaray karşısında kendisinden iki sıklet daha aşağıda bir kadro vardı. Kabul edelim Kadıköy’de Fenerbahçe’yi saf dışı eden Galatasaray, kupanın bir kulbunu o akşam tutmuştu zati. Fatih Tekke’nin kadrosu, birinci 10 dakikada nefes alamadığı pres ve kalesinde gördüğü golle hakemin saydırdığı bir boksör üzereydi. Yunus Akgün asistlerle finali domine ederken Barış Alper’in birinci gol vuruşu dışında alanda pek de görünmediği bir maç izledik. Lig yarışı Baba 1 ise Türkiye Kupası da Baba 2 ve bu sinemaların baş aktörü elbette ki Victor Osimhen. Batagov ligde uygun boğuşmuştu fakat sakatlandıktan sonra oyundan çıkınca Osimhen’i tutabilmek mümkün değildi. Fatih Tekke uygun teknik adam mı? Güzel teknik adamın, bir finalde karşıt kanatta Zubkov üzere bir yetenek varken topu ihtiyar Nwakaeme’ye vermekten öteki planlarının olması lazımdı. Trabzon’da ülkü 11’ini bozmayan ve ekibine sonuna kadar güvenen Okan Buruk, bütün teknik adamlık tezinin yeni bir versiyonunu bir vakitler çalıştığı Gaziantep’te yazdı, birinci tebrik ona. Bir başka tebrik ise Trabzon’dan, İstanbul’dan ve dört bir yandan bu final maçı için Gaziantep’e giden taraftarlara. Son not küçük Cüneyt Çakır’a (Cihan Aydın). Mesleği boyunca Savic’in ağzının içine konuştuğu hakem olarak anılacak. (Sabah)

Levent Tüzemen: “Kazanmayı ziyadesiyle hak ettiler”

Bir yerde kupa varsa o kupayı kazanmak için de Galatasaray vardır. Sarı-kırmızılı grupta 3. şampiyonluğa koşan Okan Buruk’un hoca olarak koleksiyonundaki eksik kupa Türkiye Kupası’ydı. Galatasaraylı oyuncular, zihinsel ve fizikî olarak kupaya çok uygun hazırlanmışlar. Barış Alper’in erken golünden sonra Trabzonspor oyun olarak Galatasaray’a hiç karşılık veremedi. Maç uzunluğu oyunun denetimi Galatasaray’ın elindeydi. Pas kalitesi Galatasaray’ın çok üstündü. Bilhassa Eren Elmalı, soldan yaptığı ataklarla hamleye katkı sağladı. Gecede kabına sığmayan iki oyuncu vardı. Biri üç asiste imza atan Yunus Akgün, başkası de Türkiye’de en çok gol atan yabancı rekorunu ele geçiren Osimhen’di. Nijeryalı yıldızın isteği, coşkusu ve attığı iki gol harikaydı. Lemina’nın orta alandaki liderliği Galatasaray’ın oyun hakimiyetine önemli katkı verdi. Sanchez bir yanılgı dışında Abdülkerim’le birlikte savunmayı topladı. Oyunu daima organize eden Galatasaray oldu. Trabzonspor, çok güvendiği Nwakaeme’den beklediğini alamadı. Galatasaraylı futbolcuların, hamleden savunmaya çabuk dönmeleri alkışlanacak hoşluktaydı. Torreira yeniden çalışkanlığı ile ön plana çıktı. Kupa kalecisi olan Günay, yanılgısız oynarken geriden kullandığı paslarda topu daima amaca attı. Âlâ oynayan, coşkusunu kaybetmeyen, kazanma hissini daima canlı tutan Galatasaray, hak ettiği bir galibiyet aldı ve kupayı müzesine taşıdı. Artık gözler, 25. şampiyonluk ve 5. yıldız için Kayseri maçına çevrilecek. Okan Buruk hocayı kazanan bir Galatasaray grubu yarattığı için kutluyorum. (Sabah)