UEFA Başkanı Ceferin Kicker’e konuştu: “Hiçbir şeyden korkum yok”

Hüseyin ÖZKÖK – AJANSSPOR

31 Ekim günü Münih’te Şampiyonlar Ligi finali oynanacak. Akabinde UEFA Uluslar Ligi’nin Dörtlü Finali yeniden Münih ve Stuttgart’ta yapılacak. UEFA Başkanı Aleksander Ceferin, geniş kapsamlı röportajında bu hususların yanı sıra Avrupa futbolundaki yeni formatlar, Finansal Fair Play, bayan futbolundaki kalite ve FIFA ile olan bağlar hakkında 25 Mayıs günü Lizbon’da oynanan Kadınlar Şampiyonlar Ligi finali öncesinde Alman Kicker’e konuştu.

“Turnuvanın başarısı hakkında düşünmeye otelde başladım”

Sayın Ceferin, Inter ile Barcelona ortasında oynanan bir yarı final izlediğinizde kalbinizin hangi tarafı sevinçten daha çok çarptı? Futbolsever olan tarafı mı, yoksa Avrupa’nın en büyük kulüp tertibinin büyük bir ivme kazandığını gören UEFA Başkanı olan tarafı mı?

Bence her ikisinin birleşimiydi. Maç sırasında içimdeki futbolsever daha baskındı zira inanılmaz bir müsabakaydı. Inter 2-0 öne geçtiğinde neredeyse hepimiz Barcelona’nın elendiğinden emindik. Barcelona 3-2 öne geçtiğinde ise bu sefer Inter’in elendiğinden çok emin olduk, ancak sonra işler yeniden değişti. Turnuvanın başarısı hakkında düşünmeye otelde başladım. Eşim futbola pek ilgili değildir lakin beni arayıp maçtan sonra yaşadığı adrenalinden ötürü uyuyamadığını söyledi.

“Ben tarafsız bir futbolseverim”

Bu maç, şahsî en âlâ maçlar listenizde nerede yer alıyor?

Hatırladığım kadarıyla izlediğim en heyecanlı maçtı. Bir stoperin (Acerbi) o denli bir gol atması, ki birden fazla forvet atamaz, eşsizdi. Ben tarafsız bir futbolseverim, iki kulüpten birinin taraftarı değilim. Ancak bu his dalgalanmasının taraftarlar için ne manaya geldiğini iddia edebiliyorum.

“Herkes bana güldü”

Cumartesi günü Münih’te oynanacak Inter ile Paris Saint-Germain finali için bir varsayım yapmazsınız muhtemelen. Lakin dönem başında bu iki takımı Şampiyonlar Ligi finalinde bekliyor muydunuz?

Şimdiye kadar yaptığım kestirimlerin hepsi yanlış çıktı. Lakin bu yıl elimde bir delil bile var: 21 Şubat’ta eski bir futbolcu olan bir arkadaşıma Inter ile PSG’nin final oynayacağını yazdım. Herkes bana güldü. Ancak bu yalnızca bir talihti, zira daha evvel her yıl yanıldım.

“Inter’e karşı gol atmak nitekim zor”

Ama neden Şubat ayında bu türlü bir iddiada bulundunuz?

İlk olarak PSG’nin daha makûs oynayamayacağını düşündüm, zira küme basamağında nitekim çok berbattılar. Daha sonra Gürcü oyuncu Kvaratskhelia’yı transfer ettiler, genç ve olağanüstü bir grupları var ve başlarında üst seviye bir teknik yönetici bulunuyor. Birçok kişinin bilmediği şey ise Inter’in küme basamağında yalnızca bir gol yemiş olması. Futbol, savunmayla kazanılır; birçok vakit bu göz arkası edilir zira hepimiz golleri görmek isteriz. Inter’e karşı gol atmak nitekim sıkıntı.

“Turnuvanın tek taraflı olmaması önemli”

2010’dan bu yana birinci kez Şampiyonlar Ligi şampiyonu İspanya, İngiltere yahut Almanya dışından gelecek…

Evet, birçok ülkenin son ana kadar yarışın içinde kalması her vakit uygundur. Turnuvanın tek taraflı olmaması kıymetli.

“Bu yeni format büyük bir muvaffakiyet ve beklentilerimizi aştı”

UEFA sadece Şampiyonlar Ligi için değil, tüm üç Avrupa kupası için yeni bir format getirdi. Bu mevzu çokça tartışıldı. Sizce artık yüzde 100 başarılı oldu mu?

Bir şeyi yüzde 100 başarılı olarak nitelendirmek güç, lakin bu yeni format büyük bir muvaffakiyet ve beklentilerimizi aştı. Şampiyonlar Ligi’ni bir kenara koyarsak, Avrupa Ligi ve Konferans Ligi’ne bakalım. Sekiz milyon euroluk bütçesi olan bir Sloven kulübünün çeyrek finale kadar yükseldiğini gördüm. Celje, 40.000 nüfuslu bir kent. Çeyrek finale çıktılar ve neredeyse 200 milyon euroluk bütçeye sahip Fiorentina ile başa baş gayret ettiler. Bu yeni format, bu çeşit kulüplere çok daha fazla fırsat sunuyor.

“Gelirlerin yüzde 90’ını dağıtsak bile, kimileri için bu hâlâ yeterli olmaz”

Avrupa Kulüpler Birliği (Union of European Clubs), dayanışmanın daha güçlü olması gerektiğini, küçük kulüplerin daha çok dinlenmesi ve gelir artışlarından daha fazla hisse alması gerektiğini söylüyor. European Club Association (Avrupa Kulüpler Birliği – ECA) ise daha mutlu görünüyor. UEFA gelecekte bu ve öteki paydaşlarla nasıl bir alaka kuracak?

Tüm paydaşlarla görüştük – ECA ile, European Leagues (Avrupa Ligleri) ile – bu, yeni döngünün başlamasından önceydi ve yeni dayanışma sistemi şu anda birinci yılında uygulanıyor. 4,4 milyar euronun yüzde 10’u dayanışma ödemelerine ayrıldı; bu da 440 milyon euro demek. Bu büyük bir para. UEFA’nın dayanışma konusunda hakikaten yeterli olduğunu düşünüyorum. Fakat her vakit şöyle olur: Gelirlerin yüzde 90’ını dağıtsak bile, kimileri için bu hâlâ kâfi olmaz.

Peki, bunu nasıl değerlendiriyorsunuz?

Birisi başarılı olduğunda asla mutsuz olmam. Oburlarının başarısına sevinmeye çalışırım ancak elbette herkes bu türlü düşünmez.

“Hepimiz bu rekabet sayesinde gelişiyoruz”

Üç turnuvadan birine katılan kulüplerin geri bildirimi daha olumlu olmuştur herhalde.

Kulüpler adeta büyülenmiş durumda. O kadar memnunlar ki inanması sıkıntı. Genel olarak Avrupa ligleriyle de çok yeterli bağlarımız var. Onlar da bizimle tıpkı ekosistemde yaşadığımızı ve birlikte çalışmamız gerektiğini anlıyor. Hepimiz bu rekabet sayesinde gelişiyoruz.

“Bunu tartışıyoruz”

Sadece Liverpool’un teknik yöneticisi Arne Slot değil, diğer birtakım kulüpler de sisteme dair şikâyetlerini lisana getirdi. Slot, lig etabını kazanmasına karşın son 16 cinsinde güçlü bir rakip olan PSG ile eşleştiği için biraz mutsuzdu. Arsenal, lig performansı çok âlâ olmasına karşın çeyrek final rövanşında Real Madrid deplasmanına gitmek zorunda kalmaktan şikâyet etti. RB Leipzig çok güçlü rakiplerle eşleşti. Young Boys Bern ise katsayıya nazaran kura çekiminde çok derecede şanssızdı. Şimdi, lig evresinde en uygun performansı gösteren grupların, sonraki tüm cinslerde rövanş maçlarını konutunda oynama hakkı elde etmesi konuşuluyor. Bu hakikat mu?

Evet, bunu tartışıyoruz. Ancak şimdi bu bahiste bir karar alınmadı. Açık konuşmak gerekirse, ben de düşünüyorum ki bu turnuvada lig etabını çok yeterli tamamlamanın bir manası olmalı. Spor, sıralamalarla ve nasıl oynadığınızla ilgilidir; ne kadar tanınan olduğunuzla ya da ne kadar büyük olduğunuzla değil. İşin cazibesi de burada aslında.

“Kulüp turnuvalarında bu türlü bir şey olmayacak”

Yani, lig evresinde en düzgün performansı gösteren ekiplerin, tüm eleme çeşitlerinde rövanş maçlarını mesken sahibi olarak oynamasını sağlamayı mı düşünüyorsunuz?

Henüz bilmiyoruz. Şu anda bu mevzu hâlâ tartışma evresinde. Şahsen bana mantıklı geliyor. Birtakım değişik teklifler aldık. Bu da katiyen dikkate bedel bir fikir.

Uzatmaların kaldırılması ve direkt penaltı atışlarına geçilmesi sportmenlerin çok yüklenmesini önleyebilir. Bu nitekim bir ihtilal olur. Taraftarlar bu türlü bir şeye hazırlıklı mı olmalı?

Böyle bir mevzuyu hiç gündeme almadık. Kulüp turnuvalarında bu türlü bir şey olmayacak.

“FIFPro Europe bizim için yalnızca bir formalite değil”

UEFA, fizikî ve zihinsel çok yüklenmeye karşı tahlil bulmak için oyuncuları ve teknik yöneticileri nasıl sürece dahil ediyor?

Reform öncesinde birtakım kıymetli teknik yöneticilerle görüştük. Hepsi epey olumlu yaklaştı. Sonra içlerinden biri kulüp değiştirdi ve fikrini değiştirdi… fakat size kim olduğunu söylemeyeceğim. Oyuncularla direkt konuşmak hakikaten sıkıntı. Ancak UEFA Futbol Kurulu üzere ilgili kurullarda eski futbolcularla görüşüyoruz. Oyuncu sendikası FIFPro Europe bizim için yalnızca bir formalite değil. Genel heyetimize, onların temsilcisini gelecek yıl İcra Komitesi’ne daimi üye olarak almamızı önermeyi planlıyoruz.

“Ben korkmuyorum. Ne istiyorlarsa deneyebilirler”

Toni Kroos yahut Gerard Piqué üzere yıldızların yatırım yaptığı Icon League ya da Kings League üzere yeni formatlar, bildiğimiz futbol için bir tehdit mi? Lizbon’da bayanlar için yedi kişilik yeni bir turnuva tanıtıldı. Tüm bunlar genç izleyicilerin dikkatini klasik futboldan uzaklaştırıyor mu?

Bana nazaran katiyetle bir tehdit kelam konusu değil. İsteyen Kings, Queens ya da başka ne lig varsa deneyebilir. Onlara muvaffakiyetler diliyorum. Lakin şu argüman — gençlerin futbolla ilgilenmediği — bunu bir de arkadaşlarımın çocuklarına söyleyin. Kızlarım ve arkadaşları futbola meczup üzere düşkün. Bir arkadaşım az evvel beni aradı ve yedi yaşındaki oğlunun (Ljubljana’dan) Borussia Dortmund taraftarı olduğunu anlattı. Bilgisayar başında değil, çocuklar yine dışarıda. Geri dönüyorlar. Şampiyonlar Ligi maçlarını sonuna kadar izleyebilmek için sonraki gün okula gitmeleri gerekse bile ebeveynlerinden müsaade istiyorlar. “Gençler artık ilgilenmiyor” demek, gerçeği bilmeyen insanların tipik söylemi. Yeni bir şey yaratmak isteyenlere bir şey demem, sorun yok. Ancak futbol bizim DNA’mızın bir kesimi. Her şeyi icat edebilirsiniz, yeni lig kurabilirsiniz ama Şampiyonlar Ligi marşını duyduğunuzda tüyleriniz diken diken olur. Ben korkmuyorum. Ne istiyorlarsa deneyebilirler.

“64 ekipli teklif büsbütün saçmalık”

Son yıllarda Dünya Kupalarının genişletilmesi konusunda şüpheciydiniz fakat bu gerçekleşti. Artık FIFA, hem erkekler hem bayanlarda daha fazla ekibin katıldığı Dünya Kupaları düşünüyor. Daha fazla maç, daha fazla para — kulağa kolay geliyor fakat bu futbolun uygunluğu için mi?

Biz başından beri bunun daha uygun olacağına kuşkuyla yaklaştık zira daha fazla grup genelde daha düşük kalite demek. Birincisi: Biz burada Avrupa futbolunu, federasyonlarımızı ve organizasyonlarımızı korumak için bulunuyoruz. İkincisi: Şayet deniyorsa ki “bu genişlemeleri destekliyorsunuz”, diğer ne yapılması gerektiğini bilmiyorum. Biri bana (FIFA Konseyi’nde) 36 oydan yalnızca 9’una sahipken bir kararı nasıl engelleyebileceğimizi açıklasın isterim. Her uğraş yorucu. Nerede uğraş etmeniz gerektiğine karar vermelisiniz. Biz, daha fazla ekip olmasının mantıksız olduğunu düşünmemize karşın, erkekler ve bayanlar Dünya Kupası için 48 kadrosu kabul ettik zira bu Avrupa futboluna ziyan vermiyor. Lakin yeni 64 kadrolu teklif büsbütün saçmalık.

“Biz o denli değiliz, bizim federasyonlarımız da o denli değil”

Yani?

Biz bu teklife katiyen karşı çıkacağız. Birincisi, turnuva çok uzun olurdu. İkincisi, bizim eleme maçlarımız manasını yitirirdi. Futbolun kalitesi açısından bu komik bir durum olurdu. Bu noktada, başkalarından gelen her şeye karşı çıkan, varlıklı ve kibirli Avrupalılar olarak görülmeyi göze alırız. Ancak biz önemli biçimde başka konfederasyonlarla ve FIFA’yla güzel ilgiler kurmak istiyoruz.

Aslında bu soruyu Paraguay’daki kongredeki tartışma öncesinde planlamıştık: FIFA ile UEFA rakip mi, en azından vakit zaman? Yanılıyor muyum?

Ben buna rakip demem. Yalnızca bazen farklı görüşlerimiz oluyor, ki bu da olağan; zira UEFA, FIFA’nın bir üyesi değil. Biz farklı bir organizasyonuz. Hadiselerin %99’unda hemfikiriz, fakat o %1 medya ve kamuoyu için enteresan oluyor. Nisan ayında Belgrad’da bir kongre düzenledik ve “sıkıcı” dendi. Hiç çatışma yoktu. Lakin Ceferin ile Infantino tartışırsa, haber oluyor. Ancak şayet Ceferin ve Infantino birebir fikirdeyse, bu haber olmaz. Tekrar de bağlarımızın güzel olduğunu söyleyebilirim. Bazen farklı düşündüğümüzü açıkça söylüyoruz. FIFA’ya büsbütün bağlı konfederasyonlardan biraz daha farklı bir pozisyondayız. Biz o denli değiliz, bizim federasyonlarımız da o denli değil.

“Her altı ayda yahut her yıl lider değiştirmesi üzücüydü”

Paraguay’da biraz daha renkliydi yani. Pekala artık ne olacak? Gianni Infantino, Şampiyonlar Ligi finaline katılacak mı?

Tabii ki her vakit davetlidir ve geleceğinden eminim. FIFA Kongresi’nden sonra birbirimizle konuştuk. Bu işin tabiatında bu var. Herkes kendi tertibini korumak zorunda. Bazen çıkar çatışmaları olur. İdari takımlarımız daima temas hâlinde ve bu çok meselesiz yürüyor. Ben artık yaş olarak da şunu anlayacak durumdayım: Her uğraşa girilmez, hangi gayret verilmeli buna karar vermelisiniz. Sadece gayret etmek için çaba edilmez.

Son yıllarda Alman futbolunun Avrupa’da ve dünya genelinde sesi eskisi kadar güçlü değil tasası vardı. Bu şu anda geçerli mi?

Son 20 yılda Almanya’nın sesi şu anki kadar güçlü olmamıştı. DFB (Alman Futbol Federasyonu), FIFA Kurulu ve UEFA İcra Komitesi’nde temsilcisi olan tek federasyon. Bernd Neuendorf ve Hans-Joachim Watzke ile haftada en az bir sefer irtibat hâlindeyim. İstikrar sağladılar. Dünyanın en büyük federasyonunun her altı ayda yahut her yıl lider değiştirmesi üzücüydü. Bu epey istikrarsız bir durumdu.

“Turnuvayı daha da değişik hâle getirecek kimi şeyler olacak”

UEFA Kulüpler Turnuvaları finalleri sonrasında UEFA Uluslar Ligi Final Four’u Almanya’da düzenlenecek. EURO 2024’ün bir yıl sonrasında tekrar Almanya’ya geleceksiniz. Pekala, geçen yaz düzenlenen turnuvada sizi en çok ne etkiledi?

Öncelikle: şahane bir tertipti. Polis harikaydı. Sertti fakat nazikti, kendinden emindi fakat dostçaydı. Avrupa Şampiyonası bir birlik ve dostluk bayramıydı. Aklımda en çok kalan an, Slovenya’nın Portekiz’e elenmesiydi lakin bu bizi üzmemeli. Maçı kazanma talihimiz vardı, lakin penaltılarda kaybettik. İspanya kupayı hak etti. İngiltere ikinci sefer finale çıktı ve mükemmel bir grupları olduğunu gösterdiler. Ve unutmayalım, Almanya da finale çok yakındı.

Uluslar Ligi hayata geçtiğinde büyük tartışmalara neden olmuştu. Birinci yıllardan çıkarılan dersler neler? Uluslar Ligi’nin geleceği nasıl olacak?

Final Four’da sırf Avrupa’nın değil, dünyanın da en güzel dört ekibini göreceğiz ve en yeterli futbolu izleyeceğiz. Uluslar Ligi, küçük federasyonlara da Avrupa Şampiyonası’na katılma bahtı veriyor. Kuzey Makedonya ve Gürcistan, bu lig olmadan muhtemelen hiçbir vakit katılamazdı. Diğer fikirlerimiz de var lakin açıklamak için şimdi erken. Kesin olan bir şey var: Daha fazla maç olmayacak. Ancak turnuvayı daha da enteresan hâle getirecek kimi şeyler olacak.

“Ne olacağını görmek sıkıntı. Göreceğiz”

Penaltı atışlarında yeni bir format mı?

Çok daha değişik bir şey.

Yanılmıyorsam UEFA, Uluslar Ligi’ni FIFA misal bir turnuva çıkarmadan evvel daha süratli devreye soktu. Artık sırada devasa bir Kulüpler Dünya Kupası var. Büyük kulüpler bu turnuvadan milyonlarca dolar kazanacak. Bu tıp dev turnuvalar zenginleri daha da zenginleştirmiyor mu?

Henüz başlamamış bir turnuva hakkında kesin bir şey söylemek sıkıntı. Ancak kesin olan şu ki, bu turnuvayı isteyen kulüplerdi — bilhassa büyük olanlar. Ancak dönem sonunda beş haftalık bir turnuva olacak ve akabinde yeni dönem başlayacak… Ne olacağını görmek güç. Göreceğiz.

“Kadın futbolu çok süratli büyüyor”

UEFA Kadınlar Şampiyonlar Ligi finalinden bir gün evvel konuşuyoruz. Barcelona, Lizbon’da Arsenal ile karşılaşıyor. (Arsenal 1-0 kazanıp kupayı aldı) Erkek ekipleri da yarı finale kadar geldi. Örneğin, Chelsea İngiltere Bayanlar Harika Lig’i altı kere üst üste kazandı. Olympique Lyon, Fransa’da uzun müddettir tepede. Almanya’da Wolfsburg ve Bayern Münih farklı bir seviyedeler. Bayan futbolu da alışıldık büyük kulüplerin hâkim olduğu bir arenaya mı dönüşüyor? Rekabet istikrarı kayboluyor mu?

Futbol, öteki bölümlerle kıyaslandığında âlâ bir noktada. Her vakit belirli bir dengesizlik olacak zira kimi ligler daha büyük, daha çok para kazanıyor ve daha fazla oyuncu çekiyor. Erkek futbolunda da durum bu türlü. Örneğin, Wolfsburg erkeklerde dev bir kulüp olmayabilir fakat bayanlarda yıllardır mükemmel bir seviyedeler. Bayan futbolu çok süratli büyüyor. Bence bu alana yatırım yapılmalı. Şampiyonlar Ligi finalini üçüncü sefer üst üste büsbütün doldurduk. Halbuki 20 yıl evvel sadece aileler ve partnerler tribündeydi. Yani işler hakikat yolda ilerliyor. Lakin size katılıyorum: Bayern Münih ya da Manchester City üzere kulüplerin hem erkeklerde hem bayanlarda Olimpija Ljubljana üzere bir kulübe nazaran çok daha fazla parası var.

“Harika bir turnuva olacak”

Kadın futbolundaki kalite büyük ölçüde arttı.

Teknik açıdan nitekim etkileyici. Sıklıkla unuttuğumuz bir şey var: Bayan futbolu dünya genelinde, hatta Avrupa’nın tamamında bile genç bir spor kolu. Birtakım ülkelerde bayanlar daha on yıl öncesine kadar futbol oynamıyordu. Gelişmek vakit alır. Erkekler 100 yıldan fazladır futbol oynuyor.

2025’te İsviçre’de düzenlenecek EURO için heyecanlı mısınız? Bu turnuva, hem alandaki performanslar hem de saha dışındaki sayılar açısından yeni bir düzeye ulaşacak mı?

Sahada mükemmel bir futbol bekliyoruz. Saha dışında ise bayan futbolu hâlâ finansal manada bir zorluk. Bu turnuvadan hâlâ ziyan ediyoruz ancak bunu ziyan olarak değil, yatırım olarak görüyoruz. Biz kar gayesi güden bir şirket değiliz. Futbolu geliştirmemiz gerekiyor. Bu durum tüm kıtasal altyapı turnuvaları için de geçerli. Bayanlar Avrupa Şampiyonası için şimdiden yarım milyondan fazla bilet satıldı; bu şahane. Kadrolar ortasında bariz bir favori yok. Şahane bir turnuva olacak.

“Bence şu an hakikat yoldayız”

UEFA için “Equal Pay” (eşit ücret) konusu bir gündem mi? Üye federasyonlara bu bahiste bir tavsiyeniz var mı? Nasıl ele alınmalı?

Bunu zarurî kılamayız. Öncelikle eşit standartları teşvik etmeye çalışıyoruz. Bayan ulusal ekiplerinin tıpkı otellerde konaklaması, birebir ulaşım imkanlarını kullanması, tıpkı spor tesislerine, idman imkanlarına, eğitime ve maçlara erişimi olması üzere. Bu alanları düzgünleştirmek için çabalıyoruz. Lakin başka mevzularda gerçekçi olmamız gerek. Hâlâ büyük yatırımlar yapılmalı. Önümüzde uzun bir yol var.

Avrupa Birliği’nin, Financial Fair Play kurallarını daha fazla desteklemesi için siyasi adımlar beklemek hayal mi?

Amerikan şekli tavan maaş, Avrupa Komisyonu’nun da dediği üzere, burada uygulanamaz. Lakin biz esasen bir maaş limiti uyguluyoruz zira kulüplerin maaş harcamalarına sınır getiriyoruz. Avrupa Birliği ile temasımız sürüyor. Yardımcı olmaya hazırlar. Onlar da uçurumun büyümemesi gerektiğini anlıyor. Slovenya’daki bir kulüp ile Almanya’daki bir kulüp asla tıpkı düzeyde olamaz fakat en azından ortadaki fark daha da açılmamalı. Bence şu an gerçek yoldayız.

“Bazı Avrupa ülkelerinde direkt müdahaleler oluyor”

Peki sıradaki adımlar neler?

Financial Fair Play kurallarını birkaç yıl evvel değiştirdik. Bu dönem, yeni kuralların tam manasıyla uygulandığı birinci dönem. Dönem bitiminde bir kıymetlendirme yapacağız ve varsa sıkıntıları ele alacağız.

Birleşik Krallık hükümeti bağımsız bir futbol düzenleyici kurum kurmaya karar verdi. Şu an somut tesirleri yok ancak bu model Avrupa’nın genelinde uygulanabilir mi?

İngiltere’de nasıl bir tesiri olur bilmiyorum. Bence federasyonlar kendi kendilerini yönetmeliler. Siyaset spora karışmamalı, ancak gitgide daha fazla karışıyor. Bilhassa birtakım Avrupa ülkelerinde direkt müdahaleler oluyor. Bu nedenle bu problemle sıkça uğraşıyoruz.

“Umarım anlarlar”

2022 Katar Dünya Kupası vardı. Artık ise Suudi Arabistan ve 2026’daki ABD-Meksika-Kanada Dünya Kupası ile ilgili insan hakları protestoları gündemde. Bu durum bir şeyi değiştiriyor mu?

Belirli ülkeler hakkında konuşmayacağım. Genel olarak şunu söyleyebilirim: Boykot tahlil değil. Ancak tartışmalar ekseriyetle olumlu istikamette değişim sağlar. Bu aslında FIFA’nın karşılık vermesi gereken bir mevzu. Fakat tartışmaları yararlı buluyorum. Biz Avrupalılar bazen başka kıtalara çok fazla ders vermeye kalkıyoruz, halbuki Avrupa Birliği’nde de birçok sorun var. Çok regülasyona maruz kalıyoruz. Daha mütevazı olmalı ve dünyanın merkezi olmadığımızı anlamalıyız – dünya bir bütündür.

Açıkça karmaşık bir dünyada yaşıyoruz. Futbol düzenlemek ve kutlamak, UEFA başkanı olduğunuz 2016 yılına kıyasla bugün daha mı sıkıntı?

O günden bu yana her şeyi yaşadık, COVID dâhil. Bugün dünya o kadar karmaşık ki önemli manada telaşlıyım. Her yıl, her ay, her hafta yeni savaşlar başlıyor. Avrupa hükümetlerinin ikili standart uygulaması beni endişelendiriyor. Zira dünya çapındaki tüm krizler futbola da yansıyor; zira futbol toplumun bir modülü. 1930’lu yıllardan bu yana bu kadar tehlikeli bir periyotta olmadık. Avrupalı siyasetçilerin bunu anlayıp anlamadığından emin değilim. Umarım anlarlar – hepimiz için.

“Savaş bitmeden hiçbir şey değişmeyecek”

Avrupa’daki ikili standartla neyi kastediyorsunuz?

Aynı durumlar, siyasi çıkarlar doğrultusunda farklı hallerde bedellendiriliyor. Siyasetin futbola karışmaması gerektiğini söyledim – aykırısı de geçerli – fakat bu noktada bir şey söylemek istiyorum zira bu hepimizi etkiliyor. Bu yıl 58 yaşımı bitireceğim. Siyasetçilerin halktan bu kadar uzak olduğu bir vakti hatırlamıyorum. İnsanların ne düşündüğünü bilip bilmediklerini yahut umursayıp umursamadıklarını bilmiyorum. Ve bu yüzden bu kadar bölünmüş durumdayız.

Rus genç kadrolarının maçlara dönmesiyle ilgili tartışmalar vardı. Savaş bitmeden bu mevzu kapandı mı?

Ben, Rusya’nın U17 kadrolarının tekrar oynamasından yanaydım. Neden? Birincisi, bu çocuklar. Oy hakkına bile sahip değiller. İkincisi, kaygı ve nefret içinde büyüyorlar. Şayet sizin ülkenize, benim ülkeme gelseydiler ve bir çocuk onları kucaklasaydı, onlar da diğer çocuklara sarılsaydı, şunu fark ederlerdi: “Bunlar berbat beşerler değil.” Şu an bizden nefret ettiklerini düşünüyorlar. Ben hiçbir milletten nefret etmiyorum. Birtakım federasyonlar büyük siyasi baskı altındaydı ve korktular. Lakin yetişkin gruplar için elbette savaş bitmeden hiçbir şey değişmeyecek. Çocuklara futbol oynamalarına müsaade vermeyecek kadar dar görüşlü olmamız üzücü.

“Gerçekten fevkalâde bir yetenek”

Kulüp tertiplerini tanıtmak için bir sinemada yer almanız birçok kişiyi şaşırttı. Sizi tekrar ekranlarda ne vakit göreceğiz?

Harika bir direktörümüz vardı: Pete Radovich – evvelden CBS’te çalışıyordu. Oyunculuk güç bir iş. Her şeyi tekrar tekrar yapmak gerekiyor. “Biraz daha gülümse, abartma, daha yüksek sesle, biraz daha çocuk üzere ol.” Bu benim için birinci tecrübeydi. Ancak güzel meslektaşlarım vardı: Zlatan Ibrahimovic, Luis Figo üzere futbol efsaneleri. Lakin bir daha olur mu, emin değilim.

Belki bir dahaki sefere yanınızda bir futbol efsanesi değil, Lamine Yamal üzere genç bir yıldız olur.

Gerçekten harika bir yetenek, yükselen bir yıldız.